Akşamdan beri bir sıkılmalar bir depresyonist baskılar bir hallenmelere girdim ki sormayın gitsin. Kalk diyorum blog yaz ''ya ne yazıcam ki diyorum'' kendi kendime.Kafamda eviriyorum çeviriyorum bir şey aklıma gelmiyor.Yoksa hürremus-tükenmişus sendromu falan mı yaşıyorum Allahım.Neyse ki yeni yıl kararlarımdan biri aklıma geliyor ''bir şeyi yapmayı canın istemese bile kalk yap!'' Hemen kendimle cebelleşmekten vazgeçip nihayet bilgisayarın başına geçiyorum.
Bir önceki postta söz verdiğim gibi bir kendin yap projesi karşınızda. Taa ttamm!
Bu gördüğünüz şeyler kitapların son sayfaları.Yani ince kartonlar.
Bu da cici kuş kalıplarım :) Googledan kuş kalıbı isteyebilirsiniz çekinmeyin eli bol bir arkadaştır google.
ve bu kuş kalıplarımız bakın ne hale geldi?
Çizdiğim kuş kalıplarına eskimiş küçülmüş t-shirtlerimden kestiğim kumaşları yapıştırdım. Alladım pulladım boncuklandırdım fiyonklandırdım ve işveli cilveli kuşlarım hazır :) Kapıya asacaktım aslında ama annem aynanın kenarına iliştirince gözüme daha hoş gözüktü (eh anneler her şeyin en iyisini bilir canımm anneler)
Benim nazarımda tam anlamıyla bir geri dönüşüm oldu:)
Bu sefer arayı acmadan canım cicim blogumu güncelledim Oh be blog yazmak ne keyifli bir iş ya:)
Şimdi ilk başta belirttiğim yeni yıl kararımı hatırlayın ne demiştim
''bir şeyi canın yapmak istemese bile kalk yap!''
evet şu an bunun haklı gururunu yaşayabilirim.çünkü aslında işin özü canın istememesi değil içinizdeki üşengeç canavarının ortaya cıkması ve seni esir alması.
Başlangıçlar zor bu hayatın her alanında geçerli Yeni bir iş yeni bir aşk yeni bir ortam.Sonunun ne olacağını kestiremezsiniz Oyüzden bırakın evhamları tasaları tembellikleri.
Su akar yolunu bulur
Bu akşamki psikoloji saatimizin sonuna geldik
Mutlu akşamlar sayın izleyen her nerede yaşıyor ve yaşatılıyorsan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder