23 Mart 2013 Cumartesi

Kaçınılmaz son ya da beklenen sondur ölüm. 
Pişmanlıklarımız,hayal kırıklıklarımız,başarabildiklerimiz ya da başaramadıklarımız..
Eğrisiyle doğrusuyla bir bütünü tamamlar hayat.
Farkında olmadan su misali akıp gider.


Yıllarca evlerinde ölümü bekleyen hastalara bakan Avustralyalı hemşire Bronnie Ware, emekli olduktan sonra kitap yazmaya karar verdi ve hastalara “En büyük pişmanlığınız nedir?” diye sordu.
 Alınan cevaplar malesefki beni hiç şaşırtmadı.
Egolarımızın kurbanı başkalarının esiri olduk belkide.
Kendi düşüncelerimizi  bir kenara bırakıp hırslarımızla mücadele ettik.

Neyseki umut hiç peşimizi bırakmadı Gölge gibi yanımızda ve hala farkına varabiliriz yaşıyoruz nefes alıyoruz oyun bitmedi!!  
Ve konudan fazla kopmadan işte verilen cevaplar:

1- Keşke başkalarının benden beklediği hayatı sürmek yerine düşlerimi gerçekleştirme cesaretim olsaydı...
2-Keşke bu kadar çok çalışmasaydım... 
3- Keşke duygularımı dile getirmeye cesaretim olsaydı...
4-Keşke arkadaşlarımla ilişkimi sürdürseydim...
5- Keşke kendime daha çok mutlu olmak için izin verseydim...



 Keşkeler keşkeler... Hayatımızın eksik kalan parçaları.Tamamlamakmı? Elimizde belkide.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder